onca küsLük, kırgınLık ve hayaL kırıkLığına rağmen, Ankara'daki, Şeref bey'deki "oLey oLey oLey oLey, şampiyon BEŞİKTAŞ" tezahüratLarı eşLiğinde gözLerimin buğuLanmasına ve yüzüme tatLı bir tebessüm yayıLmasına engeL oLamayışım...
bunda sakLı zaten BEŞİKTAŞ aşkım.
her kavgadan sonra küsüp giden sevgiLi misaLi, bir tatLı güLüşe, bir sıcak merhaba'ya geri dönen sevgiLi gibi.
BEŞİKTAŞ'ımızın ayak sesLeri işte o "bir tatLı güLüşü" gösterdi bana, "bir sıcak merhaba"ydı sağLı, soLLu atakLar, bitmez tükenmez hırs ve birbirine sımsıkı kenetLenmiş futboLcuLar.
emin değiLim ama sanırım rahmetLi optik başkan'ın sözüydü "anaya babaya küsüLür, BEŞİKTAŞ'a küsüLmez" vecizesi. ne kadar da doğru !
beceriksiz ve art niyetLi başkana, camianın tam göbeğine çörekLenmiş mide buLandırıcıLara, maziye sakLanmış onca haksızLık ve bizans oyunLarına rağmen cumhurbaşkanı biLe sevimLi gözükebiLdi bana BEŞİKTAŞ maskesi aLtında.
tribünLerin eLine tutuşturuLan "asLını inkar eden" pankarta (sayın cumhurbaşkanımız gönLümüzün köşküne hoşgeLdiniz) rağmen, taraftarın suskunLuğunun şampiyonLuk stresinden oLduğunu ve goL geLdikten sonra coşuLacağını anLatırken eşime, geLen goL sonrası yeri göğü inLeten tezahüratLarLa hakLıLığımın ortaya çıkmasının sevincini duydum içimde.
resmen bir şampiyonLuk yürüyüşü başLadı artık BEŞİKTAŞ'da. Şeref Bey tribünLeri düğün aLayı misaLi, takım sıkıLmış bir yumruk gibi haksızLıkLarın üstüne giden bir HALK SAVAŞÇISI gibi ve hocamız yıLLarın özLemini ve birikimini tüm benLiğiyLe savaşçıLarına aşıLamaya çaLışan bir komutan gibi, hedefe yürüyoruz. şampiyonLuğa.
siyah-beyazı, karakartaLı, destanLar yazan muhteşem taraftarı, futboLcusuyLa, camiasıyLa, ŞAMPİYONLUK YAKIŞIR BEŞİKTAŞ'IMA..
